به منظور بررسی اثرات تغذیه سطوح مختلف لیزوفسفولیپید (LPL) بر گاوهای هلشتاین زودرس، 15 گاو در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار آزمایشی شامل: 1) جیره شاهد قرار گرفتند. 2 و 3) جیره کنترل به همراه 0.1٪ و 0.15٪ از ماده خشک (DM) LPL، به ترتیب. آزمایش به مدت 35 روز (14 روز برای سازگاری و 21 روز برای جمع آوری نمونه) انجام شد. گاوها دو بار در روز در ساعت 7:00 و 16:00 تغذیه می کردند و جیره مخلوط کل (TMR) دریافت می کردند. مصرف خوراک روزانه و تولید شیر اندازه گیری شد. در پایان آزمایش (روز 35)، نمونه خون و مشروب شکمبه از هر گاو جمع آوری شد. مکمل LPL تاثیری بر دریافت و قابلیت هضم DM نداشت اما قابلیت هضم چربی را افزایش داد (0346/0=P). افزودن LPL به جیره باعث بهبود اندکی تولید شیر شد (0673/0=P). سطح آنزیم آلانین آمینوترانسفراز (ALT) با افزایش LPL کاهش یافت (0324/0=P) اما فعالیت آنزیم کربوکسی متیل سلولاز افزایش یافت (0421/0=P). افزایش LPL در جیره باعث افزایش میزان استات (0452/0=P) و والرات (0033/0=P) تولید شده در شکمبه شد. LPL به طور معنی داری جمعیت باکتری های سلولولیتیک را افزایش داد (0386/0=P). به طور کلی، مکمل جیره گاوهای شیرده با LPL، به ویژه در اوایل شیردهی، افزایش راندمان خوراک به روش دوز-پاسخ، تولید شیر و بهبود پارامترهای سرمی، حفظ سلامت کبد، بهبود جمعیت باکتریایی شکمبه و پارامترهای تخمیر و افزایش شکمبه و فعالیت آنزیم های کبدی.

برای کسب اطلاعات کامل میتوانید مقاله زیر را مطالعه بفرمایید.