اثر سطوح مختلف لیزوفسفولیپید بر عملکرد، تجزیه پذیری، فراسنجه‌های تخمیر، جمعیت میکروبی شکمبه و اسیدهای چرب لاشه در بره‌های پرواری

این آزمایش به منظور بررسی آثار مصرف سطوح مختلف لیزوفسفولیپید بر عملکرد، فراسنجه‌های تجزیه‌پذیری، جمعیت میکروبی، تخمیر شکمبه و ترکیب اسیدهای چرب لاشه در بره‌های پرواری نر آمیخته زل با افشاری با چهار تیمار و شش تکرار و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. جیره‌های آزمایشی شامل:

1-جیره پایه(شاهد) (بدون افزودن لیزوفسفولیپید در جیره و با جیره حاوی منبع لیپید)، 2-تیمار حاوی منبع لیپید به علاوه افزودن 25/. درصد لیزوفسفولیپید در جیره 3- تیمار حاوی منبع لیپید به علاوه افزودن 50/. درصد لیزوفسفولیپید در جیره، و 4- تیمار حاوی منبع لیپید به علاوه افزودن 75/. درصد لیزوفسفولیپید در جیره بودند. منبع لیپید و مکمل لیزوفسفولیپید از نوع محافظت شده از شکمبه بود. طول دوره پروار با 105 روز (15 روز عادت‌پذیری + 90 روز دوره رکوردبرداری) بود. نتایج نشان داد که افزودن مقدار  75/. درصد مکمل لیزوفسفولیپید  سبب افزایش مصرف خوراک و رشد روزانه و کاهش ضریب تبدیل خوراک شد(p<0/05).

با افزودن مکمل لیزوفسفولیپید به جیره، تفاوت معنی‌داری در بخش‌های سریع تجزیه و کند تجزیه ماده خشک، پروتئین و الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی مشاهده نشد. افزودن 75/0 درصد مکمل لیزوفسفولیپید نسبت به سایر تیمارها سبب افزایش غلظت اسید استیک و نسبت استات به پروپیونات در مایع شکمبه و همچنین افزایش اسید لینولنیک لاشه شد. و نسبت اسیدهای چرب در همه گروه‌های حاوی لیزوفسفولیپید نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. استفاده از 5/0 و 75/0 دصد مکمل لیزوفسفولیپید در جیره باعث افزایش کل جمعیت باکتریایی شکمبه شدف ولی بر جمعیت پروتوزوآها تاثیری نداشت. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش می‌توان از مکمل لیزوفسفولیپید در سطوح 5/0 و 75/0 درصد جیره‌های حاوی مکمل چربی در بره‌های نر پرواری استفاده کرد.

برای کسب اطلاعات کامل میتوانید مقاله زیر را مطالعه بفرمایید.